طراح به کسی می‌گویند که طراحی می‌کند. طراح می‌تواند فردی باشد که به طراحی به مثابه یک اثر مستقل می‌پردازد؛ یا طراحی را به منزلۀ ترسیم مقدماتی برای یک اثر هنری؛ یا پیش‌طرح و سازماندهی برای یک اثر کاربردی به کار می‌گیرد. در مورد اول و دوم، فرهنگ و بینش هنرمند و همچنین حالات روحی-روانی او عامل اصلی در فرایند طراحی اوست. در مورد سوم اما او یک مسئله حل‌کن خلاق است که آموخته است: اول بفهمد، سپس نقشه کار را بکشد، آنگاه دیزاینی را اجرا کند که یک کارکرد یا پیام خاص را با راه و روش تصویری و تخیلی، به مخاطبینی معین، عرضه یا بیان کند. عامل اصلی طراحی حالات روحی-روانی فرد است و یکی از عوامل مهم در پدید آمدن آن [عنصر] خط است. خط و حرکت دو پدیده‌ای هستند که همیشه با هم ایجاد می‌شوند و به هم مربوطند. هر گونه جلوۀ بصری که با خط ایجاد می‌شود به حالات روانی و فیزیکی طراح مربوط است؛ حالات هیجانی طراح، شادی و نشاط، غم و تأثر، آرامش و ضعف و حتی دعا و نیایش. پس می‌توان نتیجه گرفت که خط وسیلۀ ثبت و ضبط هیجانات درونی طراح و عکس‌العمل‌های او نسبت به جهان خارج است.