بازآفرینی سطح بالا با بودجه مناسب

پوشیدنی‌ها همچنین می‌توانند نشان دهندهٔ باورهای مذهبی، فرهنگی و دیگر معانی اجتماعی باشند. پوشاک زنانه چون چکمه، تاپ، لگینگ، ساپورت، دامن، استاکینگ و پوشاک مجلسی زنانه، به عنوان نمادهای هنر و فرهنگ پوشش انسانی مدرن در نظر گرفته می‌شوند. نقش زیبایی‌گرایانه و جذب‌کنندگی پوشاک اگرچه برای هردو جنسیت مرد و زن در نظر گرفته می‌شود اما به‌طور معمول در صنعت مد، تمرکز بر زیبایی پوشاک زنانه بوده‌است. پس از پیشرفت‌های صنعتی اروپا بسیاری از پوشاکی که گاه کامل در انحصار مردان بوده یا مردانه دانسته شده‌اند، تبدیل به پوشاکی زنانه شدند و در سراسر جهان به عنوان پوششی برای زن شناخته شدند. در نمونه‌ای چکمه‌های بلند و چرمی تا پایان دهه ۲۰۱۰ و پس از آن به کفشی زنانه تبدیل شدند. انواعی از پوشاک توری و بدن‌نما نیز کاملاً زنانه دانسته شدند.

یکی از مهم‌ترین کاربرد پوشاک نقش نگهداری و حفاظتی آنان بوده‌است و در جلوه‌های نوین لباس‌ها در نقش حفاظتی آن‌ها می‌توان به انواعی از لباس‌های حفاظتی یا لباسهای مانند پوشاک فضانوردی، پوشاک زرهی، پوشاک غواصی، مایو، پوشاک حفاظت کننده در مقابل نیش زنبور، لباس چرمی موتورسواری و لباس‌های محافظ اشاره کرد.

در معانی کاربردی پوشاک در روند تحول تاریخی آن می‌توان به مواد زیر برای به وجود پوشاک به جز جنبه محافظتی آن می‌توان از کاربدهای جادویی، قدرت نمایی، فرهنگ حیا و هویت بخشی اشاره کرد.

در طول تاریخ بسیاری از جوامع به‌طور کامل یا تا قسمتی طرفدار برهنگی بوده‌اند که این یک هنجار فرهنگی به حساب می‌آمد. در دنیای امروز در بیشتر فرهنگ‌ها رفت‌وآمد در مکان‌های همگانی بدون پوشاک یک هنجارشکنی و غیرقابل قبول است. لباس‌های نخستین از پوست حیوانات تهیه می‌شدند. پوشاک مردم عهد باستان بسیار گشاد بود. در قرون وسطی مردم فقیر پوشاک ساده‌ای برتن می‌کردند اما ثروتمندان از پوشاک دوخته شده از حریر و ابریشم مرغوب شرق استفاده می‌کردند؛ مثلاً ملکه الیزابت اول، سمبل مد در دوران خود بود. گفته می‌شود وی هنگام مرگ خود بیش از ۳۰۰۰ دست لباس داشت.