تاریخچهی ما
هر داستانی یک شروعی دارد. این داستان ماست…
واژه کلیسا به گردهمایی و اجتماع انسانهایی که با یکدیگر جمع شدهاند و عقاید مذهبی مشترکی دارند، اشاره میکند اما در اصطلاح به مکان عبادت مسیحیان اطلاق میشود. کلیسای کاتولیک رم، کلیسای ارتدکس روسی و کلیسای انگلستان دارای نظام اسقفی هستند؛
نیمکت کلیسا، یک نوع نیمکت بلند است که از آن در کلیسا و اتاق دادگاه استفاده میشود!
که در آن اختیارات کلیسا در دست اسقفها و روحانیون است. در کلیساهای جماعتی، مرجع نهایی تصمیمگیری در کلیسا جماعت محلی است. در کلیساهای مشایخی سیستم اداره کلیسا از طرف جماعت محلی به هیئت رهبران یا مشایخ واگذار میگردد و تصمیمات از طریق پارلمان و شورا اتخاذ میشود. کلیسای سن پتر در واتیکان، کلیسای سامبا در تفلیس، پایتخت گرجستان دومین کلیسای بزرگ جهان، کلیسای جامع سنت جان در نیویورک و کلیسای باسیلیسیا در ساحل عاج از بزرگترین کلیساهای جهان هستند.
ناقوس کلیسا در سنت مسیحیت یک ناقوس است که در ساختمان کلیسا به صدا در میآید تا مردم را برای مقاصد مختلف، به حضور در کلیسا فراخوانی و دعوت کند؛ معمولاً در مراسم های مختلف مانند مراسم ازدواج و مراسم خاکسپاری نیز این ناقوس در کلیسا نواخته میشود.
ساختمان کلیسا ساختمانی است که هدف اصلی آن تسهیل ملاقات میان مسیحیان است. در بدو تاریخ مسیحیت، مسیحیان یهودی در کنیسههای یهودی و در خانههای یکدیگر دیدار میکردند. با رشد مسیحیت و پذیرفته شدن آن توسط دولتها، اتاق و در نهایت کل ساختمانی به منظور مراسم مذهبی مسیحیان کنار گذاشته شد.
مسجد جامع، در معماری دوره اسلامی ایران، به مسجدی گفته میشده که در هر شهر برای گردهمایی مردم توسط حاکمان تأسیس میشده و نمازهای گروهی مهم مانند نماز جمعه و نماز عید در آن اقامه میشدهاست.
روز از تاریخ تاسیس